Reacties

Hieronder staan reacties van deelnemers aan een ayahuasca ceremonie. Wil je je eigen reactie hierbij plaatsen? Stuur deze dan middels het contactformulier of mail naar krystal@onsnet.nu.

Verslag van de Ayahuasca ceremonie 25 augustus
Voor de ceremonie schrijf ik in mijn intentie dat ik verder wil op het thema van mijn eerste Ayahuasca ceremonie: Wie ben ik werkelijk en doodsangst.
Na inname van het tweede glaasje hoor ik twee zinnen uit een lied wat ik zong op een begrafenis van een jong meisje in mijn tienerjaren: ‘Stil maar wacht maar alles wordt nieuw de hemel en de aarde’ Het ontroert me, het wordt vaker voor me gezongen. Het is een belofte. De verschillende bewustzijnslagen lopen door elkaar heen. Het voelt alsof ik er moeilijk in kom. Ik hoor veel van mijn omgeving. Ik vraag me af of ik in mijn oude stuk ben gestapt (naar buitengericht zijn). Nee dat is het niet. Dan komt er een soort beeld wat je ook ziet bij de loterij, een banner met een gouden ster over het beeld met daarin het woord VERDRAAGZAAMHEID. Het is mijn goud (kwaliteit). Nu snap ik het begin van de ceremonie. Ayahuasca laat me voelen dat ik in staat ben de verschillende aandachtslagen tegelijkertijd te ver-dragen. Ik ben goud, een gouden ster. Ik zie en voel hoe lief ik ben. Een kloppend gouden hart zie ik. Wat mooi. Het enige wat me te doen staat is: schitteren. Meer niet.
Ik vraag Caroline bij me en zeg om nog onbekende reden tegen haar dat ze mijn zuster is. Ik vertel tegen Caroline met veel tranen wat ik door heb gekregen en dat ik dacht dat ik het alleen moest doen (verdraagzaamheid) en dat ik dat verkeerd begrepen heb. Ik hoef het niet alleen te doen. Ook voel ik heel duidelijk dat er maar 1 IK is, 1 leven door alle lagen heen, NU. Ik ben zo blij dat ik leef. Ik ben zo blij met mijn leven. Ik zeg tegen Caroline terwijl we elkaar vasthouden: “We hoeven alleen maar te SCHITTEREN, meer niet.” Ik zie dat ik zo verdraagzaam ben geweest (en geïncasseerd heb) zonder goed voor mezelf te zorgen. Ik heb mijn gevoelens niet toegelaten, me groot gehouden en veel aan mezelf getrokken; elke keer een tandje meer geven. Ik heb al verschillende keren in mijn leven al mijn reserves helemaal opgebruikt (en werd al drie keer ernstig ziek). Dat mag ik nooit meer doen. Er wordt tegen me gezegd dat er voor me gezorgd wordt en dat de energie weer word aangevuld. Ik kan het bijna niet geloven. Ik ben hier heel verrukt om. Ik beloof dat ik altijd voor me zal laten zorgen. Ik hoef mezelf niet meer te beschermen door grenzen te stellen. Er zal voor me gezorgd worden door en via het hoger bewustzijn zodat ik verdraagzaamheid kan zijn. Voor de ceremonie vraag ik in mijn intentie of ik meer zicht mag krijgen op de afname van mijn vitaliteit en levensenergie rond mijn elfde jaar. En of dit te maken heeft met het plotseling verlies van mijn opa, oma en twee ooms bij een auto ongeluk. Dat is het niet, later komt er meer zicht op wat wel. Ik zie mijn opa, oma, oom Ruud en Henk en mijn vader (verongelukt in 2004) . Ze zijn bij me, ze stralen veel liefde uit. Ik huil van ontroering. In deze situatie op elfjarige leeftijd heb ik wel geïncasseerd en me afgesloten voor mijn gevoel en de gevoelens van verdriet van anderen om het plotselinge, abrupte verlies. Voor mijn ceremonie had ik gevraagd een beeld en communicatie te mogen krijgen van mijn gids / leermeesters. Dit kreeg ik. Ik had er in het begin helemaal geen erg in, blijkbaar om het zo vanzelfsprekend was. K. G. en N. v. B. waren bij me. K. nog steeds volop met grapjes en speelsheid. Een mooi duo samen. Ze waren beiden mijn begeleiders / leermeesters tussen 1994 / 2009 en zijn niet meer lichamelijk hier aanwezig. Ik voel intens verdriet en het gemis wat ik heb gehad. Maar wat blij dat ze weer bij me zijn. Ze waren er altijd al. Dan voel ik dat Caroline en ik zusjes zijn geweest. Ze was mijn oudere zus Catharina (twaalf jaar). Ik was elf jaar en heette Lucia (de Lichte) maar noemde mezelf liever Luka. We waren straatkinderen in Napels rond 1870. Ik was een kleine, handige, goed georganiseerde, taaie jongensachtige Dappere Dodo. Ik managede het gezin. Catharina was erg bang om te sterven (context onbekend). Ik heb in plaats van haar het sterven op me genomen. Ik wist nog wat het was en dat het “niets” was; alleen een verschuiving van de aandachtslagen en alles loopt door. Ik was nog geheel verbonden. Dit had ik nooit mogen doen (zonder oordeel). De doodsangst die ik al op zeer jonge leeftijd ging voelen en het niet meer herinneren van de geestelijke wereld is gecreëerd zodat ik in dit leven niet lichtvoetig meer om zou gaan met mijn incarnatie en het loslaten van deze aandachtslaag. De vermindering van vitaliteit en levensenergie in dit leven, rond mijn elfde heeft (o.a.) met deze gebeurtenis te maken. Zo ook mijn gevoel van haast en tijd te kort hebben. Ik vertel Caroline tijdens de ceremonie dat we zussen waren en dat ik haar dood op me had genomen. Ik zeg tegen haar dat ik het nu zo fijn vind dat ze voor mij zorgt tijdens de ceremonie. Ze legt haar hand op mijn hart en ik later mijn hand op die van haar. Wat heerlijk. Enige tijd later vraagt Caroline of ik al aan Ayahuasca heb gevraagd of ze me in deze veilige setting wil tonen wat er na het sterven is. Ik had dat niet gedaan want dat had ik voor een toekomstige ceremonie gepland (geboorte en dood). Ik stel de vraag. Ik krijg kleine stukjes getoond van wat er gebeurd (kan gebeuren) als je sterft. Ik krijg een soort les. Dit beantwoord aan mijn verlangen de dood te leren kennen (bij leven) en bewust te sterven. Ayahuasca toont me dat pijn en moeheid helpers zijn om ons (lichaam en denken) over te geven. Maar dat hoeft helemaal niet. Je kunt ook ergens gaan zitten en uittreden. Ik moet wel lachen. Wat hebben we er toch een hoop van gemaakt uit onwetendheid. Het is “niks” sterven. Het is een verandering van bewustzijnslaag. Dan moet ik overgeven. Ik voel me helemaal schoon en licht. Dat voelt fijn. Dat gebeurt ook bij sterven. Op het laatst, een hele worsteling. Op een gegeven moment voel ik dat K. door Q heen werkt als ze mijn hoofd in de schoot heeft en mij aanraakt. Ik ben toch mijn best aan het doen om me verder open te stellen. Aan het willen. Het lukte niet. Ik was er uitgeput van, zo moe. Kapot, zei ik tegen Hanny. Zo moe heb ik me nog nooit gevoeld in mijn leven. Ayahuasca liet me voelen hoe moe ik ben geworden van willen, streven en mezelf oprekken. Het was niet aan de orde om in dit stuk te gaan. Ik heb hierna nog een tijd gerust tot ik weer op mijn benen kon staan en wat kon eten. Wat een Magie. Wat een Perfectie! Hier kan ik alleen maar voor buigen. Wat geeft deze tweede reis me een vertrouwen. Waarom zou ik me nog ergens tegen verzetten in dit leven. Alles hangt met elkaar samen, niets gaat verloren en het klopt tot in de puntjes. Ik kan alleen maar zeggen dat ik onwetend ben en dat alles getuigt van een immense grootsheid, een groter plan waar ik beperkt zicht op heb. Zelfs mijn verzet tegen het kwijt raken van mijn besef van de geestelijke wereld en de enorme eenzaamheid die ik daarbij voel kan ik daardoor loslaten. En dan is de cirkel weer rond. VERDRAAGZAAMHEID. Ik laat in dag twee en drie de eenzaamheid toe die ik op allerlei manier in mijn leven heb proberen buiten te houden. Langzaam word ik gevuld met een zachte omhullende energie. Nu ik de les heb geleerd word de sluier opgeheven. Nawoord: Vanuit de inzichten die ik heb gekregen is het voor mij heel goed te snappen dat ik vanaf 1999 in de verslavingszorg werk met mensen waarvan velen het straatleven erg goed kennen. Ik voel me er als een vis in het water. Verdraagzaamheid pas ik dagelijks toe en word geoefend. Ook snap ik veel aspecten die ik tegenkom in mijn huidige leefsituatie met mijn partner en stiefdochter. Ze waren in Napels mijn jongere broertje en zusje. Ik voel, voor hun, na deze ceremonie in heel veel opzichten veel meer compassie en ... verdraagzaamheid.

Ik heb vannacht heerlijk geslapen en ja het was echt goed gisteren mijn Ayahuascareis Heel veel oud zeer is opgeruimd, en dat voelt zo goed!! En opnieuw geboren worden, pff het duurde even, wilde eigenlijk helemaal niet, maar toen ik er was voelde ik mij zo welkom. Heel, heel, heel erg graag kom ik weer! Waarom? Omdat ik mij heel erg veilig heb gevoeld toen ik eenmaal echt op reis was na de 2e schenking. Dit maakte ook dat ik zo diep kon gaan. Heel liefdevol en zorgzaam, wat zijn jullie mooie mensen, echt heel erg fijn, nogmaals heel erg bedankt daarvoor! Heel veel liefs

Mijn 2de Ayahuasca reis op donderdag 7 juli 2016.
In de nacht na mijn reis heb ik het verlangen om mijn reis en belevenissen op papier te zetten, dit omdat het voor mij heel veel heeft gebracht en heel veel duidelijk is geworden in het hier en nu. De dagen ervoor merkte ik dat ik veel bezig was met moeder Ayahuasca, dat ik vragen had maar merkte ook dat mijn gedachten hierin ook sterk aanwezig waren, gevoelens waren dubbel zin in hebben en angst voor het onzekere. Op de dag zelf moest ik even letterlijk landen om er te zijn. Dit heeft in het begin van mijn reis ook nog parten gespeeld. Gelukkig heb ik dit los kunnen laten en kon mijn reis beginnen. Aanvankelijk met de muziek van Richard en later weer met de muziek van Caroline. Na het innemen van de 2de schenking ben ik gaan liggen, en kreeg sterk het gevoel bij mezelf te blijven mezelf te blijven voelen op de mat. Ging op mijn rug liggen met mijn bekken bodem geopend maar merkte al vlug dat alle indrukken binnen kwamen, en toch het gevoel hebben open te kunnen blijven. Ik heb mijn bekkenbodem dicht gemaakt door vanuit mijn middel op mijn zij gaan te liggen. Mijn boven lijf bleef met de schouders op de mat liggen en mijn gezicht naar boven gericht. Telkens als er ik me weer open gaf en ik voelde dat alles binnen kwam, kon ik me ook weer sluiten. Dit geeft in het hier en nu een fijn gevoel dat ik weet dat ik open kan zijn, maar dat ik ook weet dat ik me soms moet beschermen omdat alles binnenkomt. Het wordt mij duidelijk dat ik heel gevoelig ben en alles aanvoel wat er in mijn omgeving gebeurd. De les is blijf bij jezelf en voel jezelf. Een reis terug in de tijd een rein naar Atlantisch, de inzichten werden duidelijk, ik ben een kind van Atlantisch. Ik heb daar vredig geleefd in harmonie met de natuur en met de mensen. Het was een heerlijke tijd werken op het land, zingen met elkaar voor elkaar zorgen en vooral elkaar liefhebben. Niets kon ons in de weg staan op Atlantisch tenminste dat liet ons gevoel ons geloven. Helaas komt in Atlantisch ook het kwaad zoals wij dat noemden. De mensen die van alles maakte beneden in de kelders en ons het lieten gebruiken. Waardoor wij steeds verder van de natuur en vooral van onszelf verwijderd werden. Door de medicijnen werden wij verwijderd van ons gevoel, het gevoel 1 te zijn met de natuur. Wij kinderen van Atlantisch hadden verdriet, we probeerden ons te verzetten, maar er was een ander medium dat sterker was als ons gevoel. Hier begint de afbraak van Atlantisch en de vrouwen, mannen en kinderen die daar in vrede en harmonie met elkaar leefde. Voor mij is dit een hele strijd geweest omdat ik besefte wat er gebeurde niet goed was maar ik kon de strijd niet aan…en kon het niet veranderen hoe graag ik dat ook wilde. Ik was proef persoon samen met mijn 2 zonen en een dochter(hier krijg ik geen duidelijk beeld van) van al het slechte wat ons werd toegediend. Mijn gevoel stierf en eb langzaam weg….weg van al het moois wat er in Atlantisch was. Als ik dit nu opschrijf schiet ik helemaal vol, vol van al het onrecht wat mij daar is aangedaan. Gelukkig komt er voor mij een lichtpunt, hoe is me nog niet duidelijk, ik ben of weggelopen met mijn 2 zonen of ik ben daar weggehaald. Maar iets is er geweest wat mij bevrijd heeft uit Atlantisch. Een keizer uit die tijd hoorde van Atlantisch en is op onderzoek uit gegaan. Mogelijk is hij binnen gedrongen en heeft mij en mijn 2 zonen meegenomen mijn dochter ben ik in dit verhaal kwijt. Hij heeft mij gered van de ondergang, en is oog in oog komen te staan. Met het kwaad zoals wij dat noemde. De Keizer heeft mij gekoesterd een huis gegeven zoals hij dat noemde een paleis voor ons gebouwd. Samen krijgen we nog een dochter. Mijn gevoel ben ik in Atlantisch kwijt geraakt, maar langzaam aan kon ik weer van het leven genieten. De hunkering naar Atlantisch is altijd gebleven en die is er nog… Later in de middag reis, heb ik ook het kind in mij terug gevonden hebben we samen gedanst in de zon op de velden van Atlantisch. In de reis verder heb ik genoten van de muziek genoten van dat mijn verhaal zo duidelijk is. Zo mooi om dit te mogen ervaren. Betekenis van deze reis in het hier en nu. Ik ben in dit leven gekomen als kind van Atlantisch ik ben zoekende geweest naar liefde en begrip, was totaal de weg kwijt in wat er zich afspeelde hier, kon geen vat krijgen op mezelf en op mijn relaties. Nu weet ik dat mijn ex man op Atlantisch leefde en zich aan heeft gesloten bij het kwaad, hij heeft mij daar veel toegediend, in dit leven ben ik het met hem weer aangegaan, om hem te helpen. Ik heb geleerd om te kunnen kiezen voor mezelf en bij hem weg te gaan. Gister heb ik het contract verbroken. Ik heb mijn kinderen mee genomen, Sven nu is mijn jongste zoon in Atlantisch, nu snap ik ook waarom wij elkaar gevoelsmatig zo goed begrijpen en hij zo op mijn steunt. Ook ben ik wederom getrouwd met de Keizer die mij toen een nieuw leven heeft gegeven dat is ook nu weer gebeurd. Ik ben hem daar heel dankbaar voor en ik weet dat mijn plaats is aan zijn zijde. Dat geeft heel rust. De dochter die we samen hebben gekregen is nu mijn dochter, zoals mijn huidige man wel eens benoemd het lijkt wel of het mijn dochter is. De haat en liefde verhouding die ze samen hebben is te verklaren. In het vorige leven waren ze nauw met elkaar verbonden dit loopt in dit leven door. Mijn andere zoon heb ik ook gevonden, dat is de man waar ik nu mentor van ben, er is altijd een goede klik geweest en een goed gevoel. Nu snap ik ook waarom. Hij is gehandicapt, heeft een vorm van autisme en zit in een rol stoel met een lichte verstandelijke beperking. Ook hij heeft strijd in zich tegen organisaties en daarin regie te kunnen blijven houden. Ook ik heb strijd met organisaties waar ik het gevoel heb dat het meer om geld draait dan om de mensen. Nu is mij duidelijk waar die strijd zit. Ik hoop het los te kunnen laten, zodat mijn lichaam en mijn hormonen weer in balans komen. Rust… Wat het meeste mij heeft gebracht deze reis, dat ik mezelf gevonden heb dat alle puzzelstukjes op zijn plaats vallen, ben nog 1 dochter kwijt maar ook die komt een keer terug…hoe dat zal de toekomt mij leren. Voor nu rust en geen strijd meer in mij Atlantisch loslaten en in het hier en nu leven met de wetenschap dat ik op aarde ben om mensen verder te helpen en te begeleiden naar waar nodig is om zichzelf en liefdevol te kunnen zijn. Naar een betere wereld, dit heeft nog heel veel tijd nodig. Want het kwaad zit nog overal. Maar waar kinderen van Atlantisch opstaan gaat er liefde en positiviteit komen. Mijn missie met en ik hoop met vele kinderen uit Atlantisch. Een hele mooie reis met heel veel mooie boodschappen, ben heel dankbaar dat ik dit heb mogen ervaren en dat moeder Ayahuasca dat mij heeft laten zien, een geweldige eyeopener

Wat heb ik weer een intense dag beleefd afgelopen donderdag!! Samen met mijn dochter togen we zenuwachtig en tegelijkertijd vol vertrouwen naar het vertrouwde plekje. Ik had een intentie uitgesproken voor mezelf maar voelde al heel snel dat dat maar een klein stukje van mijn reis zou zijn. Wat heb ik hard moeten werken en wat een oerverdriet heb ik ervaren....ik heb twee eigen kinderen moeten afgeven en een kind wat is komen aanwaaien maar wat altijd voelde als een eigen kind. En dat heb ik zo weer mogen ervaren en mogen zien....ooit was het echt een kind van me, spelend met een tuinbroekje en een guitige lach. Ik heb veel hulp nodig gehad van Hanny en Caroline en wat is loslaten voor mij een lastig gegeven. En toch lukte het, uiteindelijk: heb ze met liefde naar het licht gestuurd, ondanks het verdriet dat ik erbij voelde. Het verdriet is nog niet weg, maar het mag er zijn. Ik omarm het..... Ik heb dit weekend al een paar keer het nummer omarm me van Bløf gedraaid. Ik voelde me echt heel erg omarmd, door de super begeleiding en mijn lieve dochter, die dit pad met me mee is gelopen. Haar hoef ik op díe manier nog niet los te laten.....DANK jullie wel

Ik wil nog wel even laten weten dat het buitengewoon goed gaat met mij wat betreft mijn alcoholgebruik. Ik heb sindsdien geen druppel meer gedronken en ben in de volle overtuiging dat ik dit ook niet meer ga doen. Mijn vrouw is er helemaal gelukkig mee.

Ik dank God / Ayahuasca op mijn knieën voor mijn teruggevonden zelf. Mijn nieuwe standplaats is mijn hart. Niets zal doorvoor wijken. Zo dankbaar. Na de ceremonie van afgelopen donderdag heb ik beschuit met muisjes gegeten. Ik voelde me opnieuw geboren, nadat ik geheel bereid was geweest te sterven. Onderstaand gedicht van mijn leermeester bij de Innerlijke Lijn verwoord mijn ervaring:
Birthday
Not ever did before
a present move me more:
The power of my love is what you gave to me.
You forced me to adore.
Now -crying out- I see.

Mijn twee Ayahuasca reizen
Voor de eerste reis was het advies om twee dagen van tevoren te stoppen met antidepressiva en Oxazepam. Dat was op zich een hele opgave waar ik best tegen opzag. Maar na die Ayahuascadag ben ik er nooit meer aan begonnen. Ik heb totaal geen behoefte meer gevoeld om het te slikken. Tijdens mijn reis heb ik heel veel traumatische gebeurtenissen letterlijk en figuurlijk uitgespuugd. Het was een zware reis, vooral fysiek. De mooie inzichten kwamen pas in de weken erna. Uiteindelijk heb ik het zó positief ervaren, dat ik deze week mijn tweede reis gemaakt heb. Vol goede moed en vast van plan om niet meer over te geven ben ik eraan begonnen. Maar na de eerste ronde kon ik de Ayahuasca niet binnen houden, na vijf minuten kwam het er weer uit. Gelukkig net lang genoeg om effect te hebben. Toch was het nodig om nog meer ervaringen uit het verleden achter me te laten en inmiddels weet ik dat ik dat doe door over te geven. En dat is goed… Na de tweede keer Ayahuasca gekregen te hebben gaat het beter, het voelt rustiger. Mijn lichaam en geest gaan voor mijn gevoel apart verder. Ik ontlaad mijn fysieke systeem door te fladderen en te bewegen, voel mijn lichaam niet meer. Soms voel ik dat iemand mijn hand vasthoudt en dat geeft mij dan weer het veilige gevoel om erin mee te gaan, het niet tegen te houden. Tegelijkertijd gaat mijn geest verder, ik krijg geen plaatjes te zien, maar mooie kleuren en caleidoscopische beelden. In mijn hoofd ontstaan gesprekken met Ayahuasca en mijn eigen Gids. Ik kan vragen stellen en krijg antwoorden. Regelmatig ga ik door ervaringen uit mijn verleden en het voelt alsof ik uitgenodigd word om die weer uit te spugen, om op die manier meer ruimte te krijgen. Ze komen van heel diep, ik geef over vanuit mijn baarmoeder. Maar het voelt goed, ik word zachter, meer ontspannen. Soms word ik meegenomen met de muziek en zweef heerlijk weg, ontspan. Langzaam merk ik dat alles weer samenkomt, ik ga mijn lichaam weer voelen. Wat een mooie ervaringen, tot in mijn Ziel dankbaar dat ik dit mag doen! Bedankt Hanny en Caroline jullie zijn, voor mij, precies altijd op het juiste moment dáár waar nodig, met jullie liefdevolle, krachtige energie. Ik heb me weer zo welkom gevoeld!!

Hallo Hanny,
Wat attent en lief dat je nog een mail na stuurt. Hoe kan het ook anders, ik heb je als een zeer liefdevol en toegewijde vrouw leren kennen. Ik heb een paar dagen gewacht om een reactie te geven. Er gebeurd(e) gewoon nog heel veel. Ayahuasca: Ik ben de dag positief in gegaan, wat ook mijn levensinstelling is. Ik heb wel met een reden deze ceremonie gedaan. Ik ben niet gewenst als kind en alhoewel ik probeerde dat goed achter me te laten in het dagelijks leven zat het toch ingebakken in mijn systeem en handelde ik er onbewust nog altijd naar. Ik was altijd op zoek naar liefde die ik als kind gemist had. Ik cijferde me altijd weg, bang om afgewezen te worden, dat kan een kind niet verdragen. Ook ben ik seksueel misbruikt in een relatie en intensief gestalkt. Deze pijn had ik goed achter me kunnen laten maar ook deze herinneringen waren opgeslagen in mijn onderbewustzijn. Dit uitte zich in verlammingsverschijnselen. Mijn lichaam, mijn onderbewuste beschermde me nog steeds, ook al was dit al jaren niet meer nodig. Therapie wilde hiervoor maar gedeeltelijk helpen. Tot voor de ceremonie verlamden mijn benen als ik in bed lag en kon het mijn lichaam nauwelijks dragen als ik op stond. Ik begon de “reis” met de volgende intenties: - ik wilde het gewenste kind daar laten en niet meer handelen als een kind - ik wilde heel graag van de onrust af als ik alleen ben en er geen liefde in mijn leven is - ik wilde heel graag van mijn verlammingsverschijnselen af die nog in mijn onbewuste aanwezig waren Tijdens de ceremonie heb ik aan moeder Ayahuasca gevraagd om niet meer de pijn uit het verleden te herbeleven. Ik had genoeg pijn gehad in mijn leven. Of ik het zo op mocht ruimen. IK HEB DE REIS VAN MIJN LEVEN GEHAD. De reis begon in een soort draaimolen met hele mooie kleuren. Ik voelde de wind om mijn lichaam. Bijna meteen in het begin zat ik in de baarmoeder. Ik heb gevraagd/gezegd dat ik niet wilde weten hoe ons mam zich voelde. Ik wilde niet voelen dat ik niet gewenst ben. Dat heeft me al zoveel pijn gegeven in dit leven. Dan maar gauw uit de baarmoeder. Ik heb mijn intenties nog een keer gevraagd aan moeder Ayahuasca. Ik heb al mijn pijn als kind met de wind mee mogen geven. Ik voelde me gelukkig en het kind werd groter en sterker. Op een gegeven moment toen mijn kindertijd voorbij was ben ik opnieuw geboren als een blij, sterk kind met veel zelfvertrouwen. Zo ben ik ook mijn volwassen leven in gegaan. Telkens gingen mijn gedachten naar situaties waarin ik er ben voor de ander (zoals in mijn dagelijks leven, altijd de ander). Telkens werd ik terug gebracht. Het draaide nu alleen om mij. Tot de tweede schenking voelden mijn benen nog steeds als verlamd. Ik had enkele keren gevraagd mogen mijn benen ook genezen worden. Dat gebeurde nog niet de eerste uren en ik vroeg, vergeet alstublieft mijn benen niet. Dat is tijdens de tweede schenking in mijn volwassen reis gebeurd. Ik mocht het zieke uit mijn benen blazen en er sterke pilasters voor terug plaatsen. Ik ben als een ander mens uit de ceremonie gekomen. Ik ben volwassen geworden. Ik voel me anders, ook fysiek. Ik zit meer rechtop, neem meer ruimte in. Ik zorg beter voor mezelf omdat ik nu ook belangrijk ben. Voorheen was iets voor mezelf niet nodig. Ik vraag mezelf soms af wat ik graag wil, voorheen kwam dit niet in me op. Ik voel me nu net zo “groot” als anderen. Ik heb geen angsten meer die bij een kind horen. En mijn benen, die zijn genezen. Moeder Ayahuasca is nog steeds bij me en geeft me inzichten. Dank je voor de mooie reis, de liefdevolle begeleiding en het wonder dat me overkomen is. Ik ben 54 en kan eindelijk het bange kind dat niet zichzelf durfde te zijn, bang voor afwijzing achter me laten. Ik ben volwassen en ik mag er zijn en automatisch handel ik erna.
Nogmaals hartelijk dank!

Ayahuasca ceremonie 2 juni
De reis ging gepaard met heel veel tranen van ontroering en verdriet. Vooraf aan de reis vertelde Caroline over Ayahuasca. Ik voel hierbij zoveel liefde dat ik moet huilen. Hanny dekt me met zijde toe omdat ik zo openstond. Dit zou wel een punt voor me zijn met al mijn medereizigers om me heen. De reis begon met veel gapen, ontspanning, diep wegzakken tot aan verdoofd voelen. Er kwamen veel tranen, ook toen ik een beeld van Maria zag staan in de ceremonieruimte. Ik vond het moeilijk mijn aandacht naar binnen te richten. Ik hoorde veel van wat er in mijn omgeving gebeurde. Op een bepaald moment kwam ik tot het besef: Waar ben ik hier voor? Waar ben ik? Ik voel veel verdriet dat ik mijn eigen leven niet leid, me weggeef. Waar is mijn ik, mijn hart, mijn zijn? Al vrij snel werd ik heel koud. Het voelde als sterven. Er komt een enorme smart uit mij omdat ik God mis in mijn leven. Als God niet in mijn leven is dan wil ik niet verder leven. Het is heel eenzaam. In de verstilling met veel verdriet voel ik de bereidheid om te sterven. Als het beter voor mij is / de bedoeling dan wil ik sterven. Ik voel ook veel verdriet vanwege mijn niet ingevulde spirituele verlangens in dit leven. Ik ben benauwd, moet veel hoesten en verdrietig. Hanny biedt me een aan om achter haar te zitten. Ik zeg dat het gaat en dat het niet hoeft. Ik realiseer me dat ik het weer alleen wil doen en me hierbij afsnijd van de liefde. Caroline komt naar me toe en geeft me de tip om aan Ayahuasca te vragen wat God is. Op een nog niet geheel beleefd nivo weet ik dat het in mij is en dat het over Liefde gaat. Ik moest ook nog wel lachen want Caroline betrapte me op mijn strengheid (weet niet meer precies hoe het ging) en gaf me dit terug. Ja, heel herkenbaar. Ik kwam in een enorme tederheid terecht. Zo zacht, zo schoon, zo ontroerend. Ook komt er het besef dat IK wil leven. Ik eis mijn geboorte recht op. Mijn hart, mijn liefde, mijn God, mijn leven. Ik realiseer me dat ik me afgesloten heb van de dagelijkse liefde omdat ik zo verlang naar de grote onvoorwaardelijke liefde. Later komt Hanny achter me zitten en ik laaf me aan haar schoot en liefde. Ik zoek mijn hart en het komt langzaam terug. Er zijn veel aanrakingen op mijn hartstreek en hoofd, ook van mezelf. Hanny en Quirine helpen me bij het openen van mijn hart. Dan realiseer ik me dat die grote liefde overal is, in mensen, stenen, dieren etc. Ik voel zoveel liefde van de begeleiders; Caroline, Quirine en Hanny en van de edelstenen die bij me zijn gebracht. Dan voel ik het zwaard van de Ridders van de Ronde tafel. Het gaat dwars door me heen. Die kracht, door mijn midden, in het midden. Dit ben IK en daar ga ik nooit meer voor wijken. Ik maak korte metten met alle tentakels die naar me toe komen om energie te halen. Ik blaas het weg en spreek het uit. Weg ermee, ik wil niet meer zorgen. Oprotten iedereen die op mij leeft en waar ik mijn energie aan geef. Zorg voor jezelf. Dan ben ik de bruid. Zo schoon, zo zuiver. Ik huil van ontroering. Ze is gesluierd en ik snap de symboliek. Oh wat mooi. De sluier bedekt de zuiverheid en sluit de onzuiverheid van de wereld van materie uit. Ze is niet gehecht en bereid tot totale overgave. Tussendoor voel ik ook: Hoe lang gaat dit door? De cyclus van geboorte, dood en lijden. Dit gaat gepaard met bombastische muziek op de achtergrond. Het gaat net zolang door zolang je erin geloofd en tot je neemt / eraan hecht. Later komt er nog meer antwoord op. Ik voel me Braveheart, Jeanne d’Arc en voel de impeccable warrior kracht van Caroline als ze bezig is de ruimte te reinigen en ik haar hoor knippen met haar vingers als ze iemand aan het begeleiden is. Ik maak mijn borstkas open / mijn pantser. Klaar voor inwoning. Ik ben de impeccable warrior die van geen wijken weet. Die voor de onvoorwaardelijke liefde gaat en bereid is om hiervoor te sterven. Mijn hoofd is zo koppig. Ik spreek dit uit naar Quirine. Ik vraag hulp wat niet vanzelfsprekend is. Hier parallel aan merk ik dat ik bang ben dat de ander niet voor zichzelf kan zorgen en over haar grenzen gaat. Ik zou bijna verbaal bevestiging willen hebben dat de ander goed voor zichzelf zorgt en niet over haar grenzen gaat. Elke keer laat ik dit los. Hanny kan voor zichzelf zorgen. Ik vraag aan Hanny of ze mijn hoofd wil dragen, ook als is het een beetje een rare vraag. Dit wil ze op haar eigen manier. Ze geeft de suggestie mijn hoofd tussen mijn schouders te laten zakken. Ik wieg mijn hoofd aan mijn hart en stel het gerust. Het is veilig in mijn armen. Oh, zo ontroerend. Het ontspannen van het hoofd gaat de rest van de dag door. Na het tweede drankje moet ik overgeven. Ik kots mijn bemoeizucht uit. Ook mijn ongeloof. De emmer lijkt ook wel de (geconditioneerde) wereld waar ik op kots. Dit snap ik niet helemaal maar later en dagen erna wordt het me duidelijk waar het omgaat. Het ongeloof heeft te maken met het bestaan en onder ogen zien van het kwaad en mijn afwijzing ervan. Ik moet huilen om mezelf als pure jonge Indiaanse vrouw en de vernietiging van deze groep mensen en de holocaust. Ik krijg het inzicht dat het kwaad vermomde liefde is wat ons brengt naar ware zelfkennis. Net zolang tot we 100% weten wie we zijn. Als we dit weten gaan we niet meer in de cyclus van dood, wedergeboorte en lijden. We zijn dan niet meer gehecht aan de materie en ons geconditioneerde zelf. Op het laatst kreeg ik zicht op de bevalling van mijn moeder. Ze is onzeker en voelt zich heel onveilig bij de verloskundige. Ze laat het gebeuren en heeft zo goed als een totale ruptuur. Ik denk dan: Als het zo moet dan hoeft het voor mij niet meer. (Dit zinnetje is wel regelmatig in mijn leven voorbij gekomen tijdens ruzies.) (Later komt tot me dat dit de reden is dat ik geen kinderen heb gekregen in dit leven.) Ik ga voor mijn moeder zorgen en daarmee uit mijn kracht. Dit ben ik blijven projecteren naar anderen om mij heen. Ik kan er niet zijn want de ander heeft mijn nodig. Dagen na de ceremonie krijg ik het inzicht dat ik door ziekte en de daarbij gepaarde doodsangst word uitgedaagd mijn eigen – waarde te ontwikkelen en mijn eigen wezenskern te ontdekken. Ik heb mezelf en mijn moeder vergeven voor dit patroon, met veel verzachtende tranen. Gevuld met liefde ga ik naar huis. Heel dankbaar voor de liefdevolle begeleiding en de louterende ervaring. Als ik na de ceremonie naar mijn ouderlijk huis ga (ik logeer bij mijn moeder) eet ik een beschuit met muisjes. Het is een nieuwe geboortedag. Mijn nieuwe standplaats is mijn hart, voor altijd. De rups is een vlinder geworden. Wat een geweldige reis, onvergetelijk. Mijn vragen zijn meer dan beantwoord. Thuis en nu gaat het door. Zo dankbaar voor alle liefde en alle inzichten die ik krijg. De edelstenen zijn voor altijd mijn vrienden geworden.

Lieve Hanny en Caroline
Dank jullie wel voor jullie liefdevolle begeleiding tijdens mijn Ayahuascareis op 7 april. Nu alweer bijna een maand geleden. Ik had een goede reis en mooie dag. Het was mijn eerste reis. Had wel ooit eerder gelezen over Ayahuasca en het “trok”me wel, maar zou het geloof ik nooit gedurfd hebben als niet juist Hanny het in haar praktijk had aangeboden. Als ik in iemand vertrouwen heb, bij zoiets waarin ik geen idee heb waarin ik verzeild raak is het Hanny. Ik zat de laatste paar jaar in een periode met veel emoties, verlies, veel dingen achter elkaar, hoge werkdruk, veranderde levensfase e.d. Ik had het gevoel dat er een pan in mij pruttelde en borrelde die vrijwel overkookte, maar waar ik met al mijn afweermechanismen de deksel toch stevig ophield en doorging, omdat ik bang was dat ik ziek zou worden of om zou vallen als hij eraf ging en ik dan even niet doorkon, wat ik op dit moment niet kon gebruiken. Hoe omgekeerd kan een mens toch denken, want natuurlijk moet ie er juist af om weer ruimte te maken en door te kunnen, maar zo handelde ik niet. Op het moment dat ik mij inschreef voor de Ayahuasca wist ik dat ik toewerkte naar dat deksel wel op te lichten. Ik was bang dat ik tijdens de reis ziek zou worden. Vooral was ik bang aan de diarree te gaan, wetend dat dit te maken had met een andere ervaring. Eventuele misselijkheid en overgeven wilde ik wel voor lief nemen. Ik heb daarom de raadgevingen op het gebied van voeding ruim van tevoren ingezet, zodat ik aardig wat dagen hoofdpijn heb gehad . Toch klopte die voorbereiding voor mij wel. Ook had ik keurig 3 dagen vrij gepland na de reisdag. Maar het leven loopt vaak anders en ik had op de 2 dagen na de reis uitvaarten, waar ik voor reizen moest, maar zo belangrijk waren dat ik er graag wilde zijn. Ik heb ze gered en het was goed en door de reis extra bijzonder en intens. Doordat ik door de Ayahuasca veel verwerkt had, kwam er minder “oud verdriet”boven en kon ik helemaal in het moment van nu zijn. Een aparte ervaring. Maar die dagen rust inplannen is gewoon een goed advies! Ik vond het prettig op de reisdag eerst uitleg te krijgen en een beetje kennis te maken met mede-reizigers. Ook van anderen te horen dat ze het spannend vonden en onzeker waarin ze terecht zouden komen. De kleine ceremonie waarbij ieder een kaarsje aansteekt en in zichzelf de intentie of vraag voor deze reis uitspreekt hielp mij bij mijn stappen om op reis te gaan. Onvoorbereid op vakantie gaan, is niets voor mij. Ik heb in en na mijn reis gekregen waar ik om vroeg. En meer. Ik heb zoveel emoties kunnen verwerken. Niet te geloven wat er allemaal langskwam. Ook ervaringen die ik allang weer vergeten was. Ik kon mij snel overgeven en hoorde later dat ik als eerste van onze groep erin was gedoken. Ik heb intens verdriet gevoeld, gehuild en ook enorm gelachen. Diepe dankbaarheid beleefd. Van de muziek heb ik heel erg genoten. Ik had het gevoel dat ik de hele dag bij een prachtig concert was. Mij gaf het veel ondersteuning. De tijdloosheid waarin ik terecht kwam vond ik heerlijk. Ik was zo blij dat ik mijzelf eindelijk deze reiservaring en tijd voor mijzelf had gegund! Ik realiseerde me dat de vermoeidheid die ik voelde er eindelijk mocht zijn. Ik geloof dat mijn reis vrij “basic”was, in de zin dat ik niet heb gevlogen, geen kleuren heb gezien of andere levens. Maar het gaf mij precies wat ik nodig had: in een heel veilige omgeving alles er mogen laten zijn wat er op dat moment in mij was en te vast of te los zat. Er was zoveel ruimte en ik heb zoveel ervaringen en dingen die me geraakt hebben afgelopen paar jaar, verwerkt! Ik had het gevoel dat Hanny en Caroline er voor me zouden zijn als er iets niet goed zou gaan of ik me ziek zou voelen. En jullie waren er. Continu en met volle aandacht waar dat nodig was. Maar ondertussen ben je zelf op reis en is dat ook helemaal prima. Toen ik erg moest huilen, kreeg ik een heerlijk glad aanvoelende steen in mijn hand aangereikt, die me veel houvast bood. Geen idee hoe lang of kort het duurde wat ik onderweg zag en voelde. Wel dacht ik toen het tijd was voor de tweede inname “die heb ik helemaal niet nodig! Ik zit er nog helemaal in!”. Ik vond het eigenlijk jammer “wakker” te moeten worden uit het eerste deel. Zo voelde het, al sliep ik echt niet. De ochtend was voor mij het fijnste deel van de reis. In de middag was mijn reis zo druk bevolkt met mensen en ervaringen. Mijn “pruttelende pan” leek wel een snelkookpan geworden. Ik ben er goed uitgekomen, het was heerlijk om daarna wat te eten, bij te komen en ervaringen van anderen te horen. Thuis in bed ben ik weer verder op reis gegaan. Voor mij was de Aya nog niet uitgewerkt, maar dat was goed. Nu, na een kleine maand, is de reis in veel opzichten nog levendig aanwezig. Ik voel me vrijer, lichter en met meer vertrouwen en zin om te leven. Ik ga graag weer eens met Ayahuasca bij jullie op reis. Hartelijk dank voor deze mooie ervaring.

Aya eerste schenking prachtige patronen, kleuren, sensaties van bijna dood, angst. Mijn lichaam trilt, verkrampt en schud. Kom terug bij de ervaring van levend begraven worden die ik de vorige begeleidingsessie kreeg toen een van de reizigers gevallen was. In dat leven ging ik uitgedroogd en volledig in paniek dood. En na dat gevecht ging ik over naar het licht, eindelijk weer thuis, zo mooi, licht en liefdevol. Hier wil ik blijven...... Weer schudden, trillen en huilen ik ga zitten en kan niet stoppen een oerverdriet zo groot. Dan weet ik ik ben moeder aarde die zich roert en mijn tranen zijn de tranen van de aarde. De pijn over de manier zoals we met haar omgaan. Het duurt een tijd voor dat uitgewerkt is. Wat doen we elkaar aan waarom leven we niet ons volledig potentieel ik zie in de groep en alle mensen om mij heen hun gouden hart, hun zuivere kern waar ze zoveel om heen hebben gewikkeld, ik zelf ook, wat mooi is iedereen in zijn zuivere vorm. Hoe zijn we zo ver van onszelf afgedwaald. Als we nu steeds ieders mooie kern zouden kunnen/willen zien hoe mooi zouden wij en de aarde dan weer worden.
Opnieuw de Aya, wat een vies spulletje. Als de groep gaat liggen ga ik zitten heb het gevoel dat ik anders ga overgeven, dat gevecht duurt wel even maar uiteindelijk hou ik het wel binnen. Hartkloppingen angst, durf ik er wel in, wat als bla bla bla, de mind draait op volle toeren. En dan is daar mijn Ayamoeder met haar liefdevolle omarmende energie, gisteren heb je de pijn van de aarde ervaren nu mag je haar schoonheid zien. En plots ben ik een adelaar die op grote hoogte vliegt, wat is dat mooi, besneeuwde bergtoppen, rivieren die als blauwe linten die door het landschap slingeren heel veel groen en blauw en alles is zo klein en ik kijk mijn ogen uit. Wat leven we op een prachtige planeet. Mijn (adelaarsogen zijn zo goed, ze lijken wel een telelens te hebben waarmee ik kan inzoomen en is ver weg toch dichtbij. Na een lange vlucht mag ik me verbinden met het bewustzijn van een walvis. Op de bodem van de oceaan zwem ik en maak en zing mijn eigen walvislevenslied alle gebeurtenissen in mijn leven krijgen klank, ik leer, geef leven door, voed en ben. Ik voel me zelf in een enorme vertraging komen wonder-baarlijk (zo'n toepasselijk woord nu) Terwijl dit allemaal gaande is en ik het op dit Aya en hoge bewustzijnslevel waarneem voel ik mijn lichaam en dat is een en al onrust en pijn vooral mijn benen wat een discrepantie. (Joop zegt later tegen mij je bent ook een zeemeermin geweest, hihi) Het feest van de aarde vieren houdt niet op gaat geruisloos over naar het dolfijnbewustzijn. Zo een mooie energie zo liefdevol ook, levend in de groep, jagend, genietend, nieuwsgierig bewust zijn, in contact wauw. De herinnering van het zwemmen met dolfijnen in hun eigen habitat in Griekenland komt boven toen Quirine en ik de dolfijnen naar ons toe gedroomd hadden. Wij zijn huilend van vreugde van de boot gesprongen zo de zee in, de dolfijnen kwamen naar ons toe en we hebben twee uur met ze gezwommen, gelukkig was de zee bijna rimpelloos die dag. Dat maakte ons zo zielsgelukkig, dat je met je bewustzijn, je verlangen en liefde kunt creëren, dingen omstandigheden maar je toe kunt droomt. Eenmaal weer aan boord van de boot en zelfs weken later waren ze nog bij mij de dolfijnen. Wat ik nu in de reis ervaar is een eenheidservaring. Mijn hart opent zich nog meer en dankbaarheid stroomt overvloedig voor mijn leven, mijn zielenmaatje, mijn kinderen die bij me geboren, mijn kleinkinderen (de derde cirkel die ik in dit leven beleef, eerst als kind, toen als ouder en nu als grootouder) ervaar ik zo dicht bij mijn hart. Dankbaarheid stroomt voor het werk wat ik in mijn leven mag doen, de mensen om me heen, mijn gidsen en helpers, hier op aarde en de spirits, moeder Ayahuasca dat ik haar stem gehoord heb toen ze mij riep en er gehoor aan gegeven heb. Mijn aardse thuis de rijkdom die ik ervaar. Het stroomt en stroomt, tranen van ontroering en geluk. Dank dank dank.

Hierbij mijn ervaring van de derde reis.
Ik geniet nog steeds. Sindsdien droom ik meer en lijken deze dromen op voor mij onbekende ervaringen, enfin wie weet kom ik daar achter bij een volgende aya ervaring.

Vier dagen na mijn tweede reis schrijf ik me in voor een derde, er moet nog een 'interne barricade' worden opgeruimd en ik wil graag ervaren dat de bovenste chakra's verder geopend worden. Deze intentie spreek ik voor mezelf uit maar tevens dat ik open sta voor welke ervaring dan ook. Drie dagen voor deze derde reis aanvangt ervaar ik tijdens een meditatie in de yogales dat de barricade weg is wat voor mij wederom het bewijs is dat Ayahuasca ook al werkt door in te schrijven. Ik voel aan dat deze derde keer een kado is voor mezelf en na afloop ervaar ik dat ook zo. De meest mooie beelden en kleuren komen weer langs en de muziek is intens. Er komt van alles langs. Ik praat met mijn ouders, ontmoet mijn hogere zelf/ziel en voel dat het kanaal vanaf mijn kruin open is. Plotseling komt er een straal van echt goud (licht) via mijn kruinchakra binnen en cirkelt ook om mijn hoofd heen. Wanneer ik de verbazing te boven ben stuur ik dit licht langzaam door en laat het om mijn lichaam cirkelen van hoofd tot tenen en langs alle chakra's. Het voelt zo overvloedig dat ik het ook via mijn voeten met mijn twee buurtjes deel, de medereizigers en begeleiders. Wat ik hierbij voel is niet in woorden te vangen. Even later gebeurt er nog iets, het lijkt wel of alle cellen in mijn lichaam open gaan staan en gereset worden, een bijzondere trilling in mijn hele lichaam terwijl ik aan mijn buitenkant deze trilling niet waar kan nemen. Hierna voel ik me als herboren. Ik voel me gewichtsloos, zweef en een helder engelenlicht gaat door mijn hele lichaam. Ik deins en dans mee op de muziek, een overweldigend positief gevoel. Het voelt als overvloed en daarom deel ik dit ook weer met de mensen om mijn heen. Dit licht en het gevoel blijft bij me gedurende de rest van mijn reis. Terugkijkend heb ik eigenlijk alleen maar genoten van alles wat ik ervaarde, wat een kado! Voorlopig ga ik nagenieten. Tijdens het luisteren van sommige nummers, die gespeeld werden tijdens de reis, beleef ik het licht en gevoel van enorme blijheid opnieuw. Dat er een volgende keer komt is wel zeker. Dank jullie wel voor de begeleiding, Hanny en Caroline

Mijn 3e ayahuasca ervaring:
Deze keer ben ik erin gegaan met laat me maar zien wat ik nodig heb en laat maar komen.
Het begon met een soort helder wetend. Ik voelde mezelf ja en nee knikken op vragen. Moet ik mezelf teleurstellen nee en andere ja dat mag. Zeg maar ja tegen jezelf. Dit heb ik net zo vaak gedaan totdat ik het ook echt geloofde en voelde. Ik stelde zelf de vragen niet maar ze werden voor mij gesteld. Daarna ben ik helemaal van binnen leeg gehaald, alles werd uit mijn romp gehaald, dit mocht ook en deed geen pijn. Ik hield alleen mijn hart krampachtig vast. Zo erg dat het niet fijn voelde. Toen ik dit ook los durfde te laten werd alle energie/ ziel vanauit alle hoeken uit mijn lijf verzameld en vloog weg voor ze het hart ook weg gehaald en toen kreeg ik de mooiste beelden, kleuren vormen te zien. Ooh wat voelde dat fijn om mijn hart los te mogen laten. Veel fijner dan krampachtig vasthouden. Dit gebeurde nog een paar keer meer totdat ik er zeker van was dat het loslaten oke was. Ik voelde dat ik stil lag en me niet meer kon bewegen. Ik zag mensen voor me staan maar wist niet wat er gebeurden. Toen kreeg ik het door ik stond op een brandstapel en werd verbrand omdat ik een heks was, wat vroeger niet mocht. Ik was ten onrechte veroordeeld en het vuur werd aangestoken. Ik kan er ook niet tegen als er mensen onrecht word aangedaan, daar word ik echt boos om. Toen zag ik de waren aard/ gezichten/ monsters achter de mensen. Het deed pijn, zo’n pijn die onrecht die me aan gedaan werd. Caroline kwam bij me om te vragen wat er gebeurde, dit was fijn. Toen het heel heftig werd zij ze: je hoeft het niet lijfelijk mee te maken, je kunt ook een ander standpunt aannemen. Dit deed ik meteen. Ik werd buitenstaander en keer er na. Ik was een engel en ik heb mezelf mee genomen naar boven. Dit was zo fijn. Ik kwam thuis bij mijn engelen kring/familie. Ik kreeg twee moqui marble stenen in mijn hand van Hanny, toen werd ik gewoon nog een groter engel en sprak over de groep engelen, en regelde alles, iedereen keer naar mij. Ook zag ik nog wat bekende uit mijn vrienden kring, wauw wat was dat mooi om te zien. Toen ik dit even gevoeld had ging ik terug naar aarde, als embryo bij mijn moeder. In mijn 1e reis heb ik deze bevalling al gedaan dus die mocht ik nu overslaan. Ik voelde hoe ik op de borst van mijn moeder werd gelegd en hoe ik haar voor het eerst in de ogen keek. Wat bijzonder is dat. Vervolgens groeide ik groter ik heb geteld tot hoe oud ik ben. Ik zag mijn vriend dat wij al hand in had waren voordat we embryo werden. Daarna zag ik ons gezin, ik stond met mijn engelen vreugel om mijn oudste dochter heen geslagen, ze heeft die bescherming nog nodig. Daarnaast stond de jongste en keek mij aan met een blik van mama ik heb dat niet nodig hoor die vleugel vervolgens stond mijn vriend daarnaast. Ook met vleugels( ook al weet hij nog niet dat hij ze heeft) al onze familie stond achter ons, daar achter stonden alle bekende overledenen en daar weer achter nog meer engelen. Allemaal om ons te helpen. Mijn gezin maakte een kring en ik trouwde met mijn vriend. Met ons gezin stegen we op al draaiend. Maar we werden achterna gezeten door enge dingen. Maar wij stegen daar boven uit. Heerlijk om mee te maken. Ik voelde dat de engelen kring mij weer mee wilde nemen uit dit leven en ik vocht er tegen want ik wil dit gezin nog niet verlaten. Maar al heel snel kwam ik er achter dat ik in mijn slaap/ dromen nog even terug ga naar de kring om daar te helpen. Ze gebruiken mijn lichaam om energie door te sturen. Ik hoefde alleen maar te zijn. En verder niks. Door jou zijn versprijt je de mooiheid om jou heen aan de mensen die jij tegen komt. Ik probeerde te zijn en verder niks maar mijn hoofd/ gedachte/ego wilde me er steeds vanaf helpen. Door misselijk te zijn, te denken dat ik naar de wc moest. Maar als ik mee ging met het alleen maar zijn was het zo fijn. Iedere keer als ik zag wat mijn gedachters met mij wilde doen moest ik lachen, heel hard lachen en stuurde mijn gedachten weer mee met het zijn. Er kwam eigenlijk uit: ga meer genieten, denk niet zoveel na, zie je wat je gedachten met je uit laten, lach er om als je dit ziet. Ik heb letterlijk dit deel van mijn hersenen af mogen doen en los mogen laten. Oooo wat was dat een opluchting. Ik heb mogen zien hoe moeder ayahuasca te werk gaat. Alles wat er die dag in die groep gebeurd is door haar geregisseerd, alle is als een web verbonden met elkaar en word aangestuurd door haar. Ik heb mijn gedrag uitvergroot gezien, of mijn gedachte die ik denk dat andere over mij hebben. Dat dit mijn gedachten zijn en niet van de ander. En al zouden ze gekken dingen over mij denken laat ze dan maar. Ik ben ik en ik mag er zijn! Ik ben gaan staan, staan voor mezelf, mijn eigen kracht. Mijn ego probeerde me weer te laten gaan liggen door misselijk te worden, slap in mijn benen. Maar zodra ik voelde dit zijn mijn gedachten en dit ben ik niet wat het in een klap over. Ik ben gaan dansen op de plek. Ook ben ik een keer heel gek gaan hangen, mijn gedachten zetten me terug recht, ik ging weer gek hangen totdat ik er vrede mee had en toen kwam ik als vanzelf weer recht staan. Ik moet groter worden en nog groter voor mezelf gaan staan ik ik en nog eens ik. Toen ik dit in alle vezels gevoeld had kon ik weer gaan liggen. Ik hoefde hierna alleen nog maar Genieten, dit was in het begin nog heel lastig. Maar toen het lukte ben ik ook nog als een engel boven de groep gaan hangen en heb ze geholpen. Ik voelde dat ik kracht in de handen heb, deze word opgeladen door de zon. Ik kan hier iets mee doen, luister naar je intuïtie Ook heb ik gezien dat ik een dolfijn ben geweest, daarom heb ik als kind al een fascinatie voor deze mooie dieren. Het laatste deel van de reis ben ik gaan genieten, de muziek door en door gehoord en gevoeld, gedanst met mijn armen en alle maar zijn. Ga dit ook meer in het dagelijks leven doen. Nu twee dagen na mijn reis voel ik al dat ik dit aan het doen ben. Heerlijk! En Happy!! Mind blowing een ayahuasca ervaring. Zeker voor iedereen de moeite waard. Al is het alleen maar om eens echt te voelen wat je met je hoofd al weet.

ik omarm je met duizend vleugels
leg je neer in mijn vederbed
zachtjes streel ik door je haar
krul je maar op
hier ben je veilig
je mag rusten
leg je voeten maar neer
ze hebben je gebracht tot hier
en nu mag je zijn
vanuit je diepste kern
stille tranen
en voor nu
rust maar
ik heb je lief
met heel mijn wezen
rust maar uit
hier ben je veilig
zonder oordeel
en voel maar wie je bent
met alles erbij
zo mooi
zo puur
zo echt
nu nog kwetsbaar
en daar zit je kracht
en als je hebt gerust
mag je je vleugels uitslaan
en omarm dat wat je dierbaar is
de rest mag je laten gaan
dat vindt zijn weg wel weer
je hoeft niet alles te dragen
geef maar terug
wat niet van jou is
en dan is er ruimte
ruimte voor jou

Ik wil jullie nogmaals bedanken voor de goede zorg, voor, tijdens, en na de Ayahuasca reis. De reis heeft mij goed gedaan, veel op mogen ruimen en veel inzichten gekregen. Sommige momenten tijdens de reis waren super zwaar. Maar daarentegen ook een super mooie reis om zelfs onbewuste angsten en vervuiling van mijn Ziel af te wassen. Deze zuivering bracht mij nog meer in contact met mijn Ziel, deze sessie heeft mij laten zien hoe sterk ik ben en dat ik kan vertrouwen op mijn Ziel en de kracht die ik in alle levens heb opgebouwd. Ik geniet nog steeds van deze ervaring en pluk de vruchten van deze mooie Ayahuasca gift.
Dankjewel moeder Ayahuasca, Hanny, Caroline, en alle deelnemers.

Mijn reis
Een aantal weken geleden was ik met mijn man en mijn vriendin aan het filosoferen over wat ik wilde met mijn leven. Mijn man is een ervaren "tripper" en overtuigd van het nut van bewustzijnsverruimende middelen. Sceptisch als ik was, vond ik het maar eng. Alles wat je nodig hebt, zit immers in jezelf. Ik sprak die avond de wens uit om, samen met mijn man, misschien wel anderen te helpen bewuster te worden. Maar dan moest ik zelf ook nog eens diep gaan. De dag er na bedacht ik me ineens dat ik even naar de buurvrouw zou lopen en kijken of ze tijd voor thee had. Toen zij mij vertelde dat ze een aya-reis had gemaakt, wist ik het zeker. Nu riep het mij. Ik heb direct contact opgenomen met Hanny en er absoluut geen spijt van!
Ik vond het eng, ben eerst toch nog kennis gaan maken met Hanny. Heel lief, ze heeft direct tijd voor me gemaakt en me warm ontvangen. Ik ben er van overtuigd dat de ayahuasca al werkte voor de ceremonie. Mijn angsten werden gesust in mijn dromen. Geestelijk werd ik er op voorbereid dat het net als dromen zou zijn. De reis zelf lijkt achteraf kort. Na de eerste keer drinken probeerde ik fijn te gaan liggen. Het leek alsof mijn hart explodeerde en ineens voelde ik intens. Ik heb het over me heen laten komen. Ik was vergeten dat ik zo intens verdrietig was. Alsof er een wolkbreuk losbarstte. Ik liet het helemaal gaan. Na de huilbui voelde het alsof de zon op mijn gezicht scheen. Ik voelde dat ik mijn hoofd omhoog mocht houden, trots op wat ik tot nog heb bereikt. Dat ik sterk ben en op mezelf mag vertrouwen. Elke storm die komen gaat, kan ik aan. Het tweede gedeelte was nog mooier. Ik voelde de warmte van het alles, ik was ik, maar onderdeel van het geheel. Ik herkende het van vroeger, hier waren mijn broertje en ik altijd. Het was zo magisch. Ik voelde dat mijn geest zo krachtig was. Ik vroeg me af hoe ik dit alles in mijn leven moest gaan implementeren. Ik heb er eigenlijk maar één woord voor; "wauw!". De dagen erna moest ik echt landen. Ik heb nog flinke huilbuien gehad. Ik realiseer me nu dat ik mijn grenzen beter moet bewaken. Maar wat ik me nog sterker realiseer, is dat ik het bewustzijn nog verder wil onderzoeken en de krachten die er zijn. Mijn grootste complimenten voor Caroline en Hanny, dank jullie wel voor het mogelijk maken. Het was een fijne setting, de muziek was magisch en jullie steun was geweldig. Ik voel me zo gezegend. Dit gun ik iedereen.

Eerste glaasje ayahuasca
Na een klein half uur voelde ik mijn lichaam gaan, Hanny kwam naar me toe omdat ze haarfijn aanvoelde dat ik niet volledig kon loslaten. Ik kreeg van haar een rozenkwarts in mijn hand, zo kon ik in contact blijven met de aarde, het gaf me vertrouwen.  Moeder Ayahuasca is sterker dan mijn ego/hoofd dus daar ging ik.
Ver, ver weg ik zoemde uit op de aarde, nog verder weg, totaal weg van ons universum daar waar er niets meer is enkel rust en donker om je heen. Het voelde vredig de energieën dansen er vredig om elkaar heen in spiralen, heel liefdevol.
Ik vroeg haar wat nu met moeder aarde het is zo’n puinhoop. Opnieuw beginnen?  Dat kan niet het duurt decennia voordat er een vonkje klaar is en dan moet deze nog afreizen naar de aarde. Het hoort zo te zijn, licht en donker, pus en min, positief en negatief.
Het besef dat ik ayahuasca goed verstopt had, fantastisch, goed gedaan, veel dingen zijn goed bedacht, sommige niet, maar het hoort zo, het is goed.
Het overduidelijke besef dat er eigenlijk niets is, we reizen naar ons universum om onze ziel te laten verrijken, het is hier een grote speeltuin, wat doet iedereen toch moeilijk, het duurt zo kort maar in ons leven op aarde lijkt het lang.
Tweede glaasje
Ze liet me zien dat onze ziel vanuit de bron haar eigen masterplan maakt, alles wat er in je leven gebeurd heb jezelf zo neergezet. Je ziel heeft de pijn nodig om rijker, groter te worden. Ik heb het goed aangepakt, heb overal een back-up plan gemaakt, zodat ik mijn ziel kan bereiken wat haar plan is. Goed gelukt.
Duidelijk werd het voor mij waar en waarom ik mensen in mijn leven daar geplaatst heb, alles is andersom dan mijn ego altijd dacht. Alles doe jezelf. Het is mooi te zien, voelen en ervaren hoe krachtig ik ben, het doet me duizelen, en alles gebeurd uit liefde, het voelt goed.
Het is een logisch geometrisch geheel lang geleden bepaald.
Fijn dat alles leegloopt. ………  komt me liefdevol helpen, prachtige spirit, wat kan ze dit goed, wat een krachtige en mooie serene energie.  Het voelt zo fijn. Heel even voelen we als één.

Drie weken geleden, heeft mijn vrouw Esther voor het eerst Ayahuasca ervaren. Toen ik haar ophaalde vertelde ze over haar fantastische ervaring en dat ze mij had opgegeven voor de volgende sessie. Ik wist niet wat het was, wat het doet of wat dan ook. Toch heb ik direct ingestemd. Op donderdag 21 april was de grote dag. Ik had niets voorbereid, ingelezen en of wat dan ook, dus had nog steeds geen idee waar ik aan begon. Natuurlijk werd ik wel iedere dag geconfronteerd met mijn vrouw, die enorm, in positieve zin, veranderd was en me dagelijks vertelde hoe fantastisch het was. De dag startte om 10.00 uur met uitleg over wat er die dag zou gebeuren en dat iedereen het anders ervaart. Je krijgt aangeboden wat voor jou belangrijk is en wat jij aankunt. Na het innemen van de 1e schenking Ayahuasca, ben ik rustig gaan liggen en gaan ervaren wat er met me gebeurde. Al vrij snel voelde ik me lichter worden en viel ik in een diepe slaap. Er is enorm veel gebeurd in dit eerste gedeelte. Ik ben een ziener en krijg dagelijks veel informatie over van alles en iedereen om me heen. Maar tijdens deze eerste sessie kreeg ik niets, dacht ik. Ik voelde een heleboel, maar kon er niet veel van maken. Conclusie uit mijn eerste sessie was dat ik vooral mijn lichaam de laatste jaren uitgewoond heb en veel slaap tekort kwam. Na het innemen van de 2e schenking Ayahuasca ging de “BEER” los. Ik heb geleerd te communiceren op gevoelsniveau (werd me al tijdens de eerste sessie aangeboden, maar ik had het niet door). Dit is het moeilijkste wat er is, want wij mensen zijn gewend om in woorden en geluid te communiceren. Ik zelf heb daarnaast van jongs af aan een tweede vorm van communicatie ontdekt in plaatjes/beelden en weten. Maar via gevoel communiceren en gevoel interpreteren is op een heel nieuw niveau voor mij. Naar mate dat ik het steeds beter onder controle kreeg en het steeds beter begreep werd voor mij alles duidelijk. Ons hele bestaan, waarom, waarvoor en vooral hoe. Wie ben ik, wat kom ik hier doen en wat kan ik doen om mijn omgeving te helpen. Alles is me duidelijk gemaakt. Wat een ervaring en wat voel ik me goed. Ik was al zeker van mezelf, maar weet nu tot in detail wat ik moet doen en kom doen hier op aarde. Ayahuasca zou ieder mens moeten ervaren! Mijn tweede sessie is inmiddels geboekt. Op 12 mei ga ik mijn reis vervolgen.

Ja wat zal ik er eens over vertellen. Want de ervaring die je krijgt tijdens de Aya is bijna niet in woorden te omvatten.

Wat zijn we heerlijk en heel goed met alle liefde begeleid door Caroline en Hanny.

Nou dan ga ik het toch maar proberen te omschrijven met woorden:
We hebben het middel op en dan gaan we liggen op ons eigen matje in eerste instantie beginnen we met een meditatie. Iets daarna begint het, ik krijg het gevoel alsof ik flauw ga vallen, maar ja ik lig op een bed, dus echt vallen zit er niet in. Ik denk: Geef je er maar aan over. Er kan niks gebeuren….. en dan gebeurd het, het voelt alsof ik gewichtsloos word en begin te draaien en tollen, overal komen mooie kleuren en vormen voorbij. Het voelt fijn en ik geniet van alles wat ik zie.
Daarna krijg ik het gevoel alsof ik omhoog moet, door mijn hoofd heen, want daar is het mooi. Mijn buikspieren beginnen zich aan te spannen. Ik krijg een lach van oor tot oor en verder op mijn gezicht. Even later ben ik een kind dat ter wereld moet komen… het licht is daar en ik weet dat ik naar boven moet, want daar is het veel fijner en mooier dan hier. Mijn hele lijft wil naar boven. Maar het wil nog niet echt lukken.
Caroline en Hanny komen af en toe bij mij kijken, want inmiddels rollen de tranen over mijn gezicht. Tegelijk heb ik een big smile. Het gevoel van die smile die ik heb wil ik altijd houden. Dit is zo fijn, lachen, lachen en nog meer glimlach ik.
Dan leg ik uit aan Caroline wat er bij mij gebeurt, zeg dat het lijkt of ik ter wereld wil komen maar het lukt nog niet. Ze zegt…. maar dan gaan we je een handje helpen. Dit hebben ze gedaan, heel liefdevol en met kracht. Waardoor ik uiteindelijk er was.
Zo mooi was het, weer meer kleur, vormen, bewegingen. Niet te beschrijven aan iemand die het niet heeft meegemaakt.
Maar dan gaat er ineens een lampje branden:
Nu snap ik waarom ik in het dagelijks leven zoveel in mijn hoofd bezig ben. Omdat ik via mijn hoofd uiteindelijk naar mijn hoger bewustzijn kan gaan. En als je daar kan komen, wordt alles zoveel mooier. En dit is nog maar een klein stukje van mijn reis.
Maar zoals we in de groep hebben ervaren. Iedere reis en ieders ervaring is anders.

Wat een bijzondere ervaring heb ik gehad! Ik kan er moeilijk woorden aan geven maar zal het toch proberen. In de ochtend kregen we uitgebreide informatie. Voor de meesten was dit hun eerste reis en hoewel ik vertrouwen had in Hanny, Quirine en Caroline vond ik het reuze spannend. Ik was hier gelukkig geen uitzondering op. ik was blij met de ervaringen die ik al had gelezen en gehoord. Op die manier was het niet helemaal vreemd. De ruimte was heel sereen en uitnodigend ingericht. We mochten een kaarsje met een intentie opsteken, de mijne: mijn angsten om te zetten in liefde sprak ik een aantal keren voor mezelf en de reis uit. De drankjes zijn niet echt smakelijk maar daar hebben ze lekkere oplossingen voor bedacht. Ik voelde Ayahuasca mijn lijf binnendringen en ik begon meteen te glimlachen, kom maar op dacht ik nog. Ik heb beelden gezien en heb zelf dingen gedaan die ik niet voor mogelijk hield. In de aarde, in het water, in de kosmos, allerlei culturen gezien, als een kind gespeeld, samen met Ayahuasca gevlogen op golvende bewegingen. Heel veel beestjes gezien die ik liefdevol kon toedekken en daarna alsmaar naar het licht gegaan. Wat een liefde heb ik mogen ervaren en wat een bevestiging heb ik gekregen!! Mijn gezin kwam ook regelmatig voorbij en wat voelde ik me dankbaar. Ik heb veel zakdoekjes moeten gebruiken voor alle tranen van geluk. Eenmaal thuis ervaren mijn huisgenoten rust en liefde bij mij. Ik vond het echt een geweldige ervaring en geniet nog volop na :-)

Op een dag hoorde ik van een vriendin over Ayahuasca.
Diep van binnen in mij een weten  “doen”  Uiteindelijk was ik al mijn hele leven op zoek naar verlichting………
Na een (gedegen) voor onderzoek heb ik het er op gewaagd. Mijn eerste ceremonie met Aya geheel volgens de richtlijnen, gekleed in het wit met een grote blauwe Ikea tas met alles er in. Een wollen doek een dekbed, mijn eigen hoofdkussen, een slaapmasker, oordoppen, flesje water.
In onze groep waren er drie mensen  die voor de eerste keer deelnamen. Dat hoorde ik toen we aan een kopje thee zaten voor de ceremonie. Mamsie gaat trippen, zei mijn dochter en zoonlief wilde direct mee. Maar dat leek me geen goed plan. Dit moest en wilde ik echt alleen doen.
Wat kwam ik tegen:
Prachtige 3D voorstellingen.
Ik ben in de aarde geweest en in de hemel (inclusief ontmoetingen).
Ik nog meer van het leven gaan houden.
Maar ik ben ook ziek geweest,  overgegeven.
Toen iedereen al lang naar huis was, was ik nog steeds niet terug van mijn reis.
Mijn man is me op komen halen en  na nog eens twee dagen was ik pas weer echt met m’n voeten op de aarde.
Wat heeft het me gebracht,
Op weg naar huis ben ik gaan  lachen, ziek maar lachend in de auto,  plastic kotszak in de hand. en ik lach nog steeds van binnen gniffelend.
Ik ben blij zonder reden.
Dankbaarheid en ik gaan hand in hand.
Een emotie houd niet langer stand  dan een minuut of zo aan.
Ik ben een blijer fijner mens voor mezelf en mijn omgeving.
De eerste dagen  dacht ik, dit is tijdelijk. Maar nu zijn we maanden verder en ik geniet nog met volle teugen.
Als dit mogelijk is na één ceremonie……….(richting) verlichting meer dan ooit en oh wat heb ik gezocht.
Op naar de volgende ceremonie om nog dichter bij mijn zuivere kern/ziel/ hoger bewustzijn te komen.
Met een hart vol dankbaarheid voor Ayahuasca.

Meer dan 20 jaar geleden las ik de boeken van Carlos Castaneda. De schrijver beschreef spirituele reizen die me zo intrigeerden dat de wens ontstond dat zelf eens te gaan ervaren. Toen Hanny ons vertelde over haar reiservaring met Ayahuasca was voor mij direct duidelijk dat ik dit ook een wilde ervaren. 28 januari was het zover. Carolien Spekle en Hanny begeleiden de ceremonie. Ik vind het erg spannend, toch wat nerveus met het hart kloppend in mijn keel over wat zou gaan gebeuren.
Na een inleidende uitleg werd de ceremonie gestart met het zuiveren van de deelnemers en de ruimte. De zorgvuldigheid waarmee dat gebeurde gaf vertrouwen en ik leg me vol overgave neer na het drinken van de Ayahuasca. Het lijkt of er geen tijd bestaat en ik al gauw in een hele bijzondere sfeer kom. De kleuren die ik zie, de figuren die voor mijn ogen dansen, de muziek die in me vibreert, ongelofelijk, niet in woorden te vatten. Al mijn zintuigen lijken extra open te gaan staan (en nog dagen lang erna). Ik breng mijn handen steeds naar mijn gezicht alsof ik het in twee handen moet nemen of leg mijn handen tegen mijn hals aan. Ik voel wel een lichte misselijkheid maar die is weg te zuchten. Het feest voor mijn ogen van kleuren en beweging gaat door: overweldigend! Toch wil ik controle houden, open mijn ogen, het lijkt alsof er twee engelen rond lopen echter bij het focussen zie ik dat het Hanny en Caroline zijn. Beiden houden ons scherp in de gaten, een hand op mijn rug of over een deelnemer gebogen, wat geeft dat een vertrouwen! Mijn darmen gaan mee in de beweging ik 'loop leeg' wat uiteindelijk tot de volgende middag duurt. Dit opruimen hoort helemaal bij de intentie die ik heb, opruimen van een 'probleem' wat vanaf mijn kindertijd steeds terugkerend is. Bij de tweede slok Ayahuasca vraag ik me af 'wil ik dit nog een keer', want deze beleving is zo bijzonder maar ook overweldigend, echter het antwoord is er direct, ja natuurlijk!. Hierna komt er toch een moment dat ik moet overgeven omdat het niet meer tegen te houden is. De volledige overgave en rust volgt en kan ik voluit genieten van deze reis.

De intenties die ik had voor deze reis  heb ik in de na de tweede slok als vragen gesteld aan moeder Ayahuasca en ik kreeg antwoord.
Toen ik haar vroeg of ik alles had 'opgeruimd'? kwam daar een wat weifelend tja.......op waarop ik de vraag stelde 'moet ik nog eens terug komen'? Voor ik mijn vraag helemaal had gesteld was er het antwoord al, JA.
De ervaring stopt niet en gaat nog steeds door. Alleen al door aan deze reis te denken tovert een glimlach op mijn gezicht en niet alleen een glimlach maar ook een hele intense blijheid. Mijn man ziet een verandering, rustiger en nagenietend.
3 maart ga ik mijn tweede reis maken met daarbij nieuwe intenties en met een volledige overgave!
Dank je wel Hanny voor deze mogelijkheid want deze reis maken in de ruimte bij jou en met jou als begeleiding heeft het wel een heel bijzondere touch gegeven.

Tijdens de yogales vertelde Hanny over haar ervaring met Ayahuasca en ik werd er onmiddellijk door gegrepen!
Misschien iets voor mij ,dacht ik en toen er zo'n dag georganiseerd werd besloot ik mee te doen. Beetje spannend maar ik laat het maar over me heen komen!
Voor mij was het echt super en ik gun iedereen zo'n ervaring.
Na een mooie ceremonie kregen we Aya te drinken en ik liet het op me inwerken.
Langzaam kwam er letterlijk steeds meer kleur in mijn leven en kwamen er prachtige beelden.
Soms passeerden ook hele verdrietige dingen en biggelden de tranen over mijn wangen.
Dit werd weer afgewisseld door mooie herinneringen!
De muziek die we hoorden, was ook fantastisch en riep bij mij veel op!
Ik waande mij af en toe buikdanseres en dat gaf  een heerlijk gevoel. Dit gaf me ook het inzicht dat ik vaak te serieus bezig ben en dat ik wat meer van het leven ga genieten!
Na het tweede glaasje werd het wat heftiger omdat ik toen ook moest overgeven,maar uiteindelijk luchtte dat heel erg op.
Er speelde toen van alles door mijn hoofd en het ruimde lekker op!
Het voelde eigenlijk alsof ik opnieuw geboren werd!
Dit alles werd zeer liefdevol en hartverwarmend verzorgd door Hanny en Caroline. Als engelen zweefden zij door de ruimte om eens een aai over de bol of een knuffel uit te delen of je nog eens lekker onder te stoppen!
Kortom ,voor mij een fantastische ervaring ,die ik beslist niet had willen missen en ik dank Hanny,die mij dit heeft aangereikt.

Dag lieve Hanny ,
Ik ben nog enorm aan het na genieten! Lijkt of er iemand anders in mijn lichaam is binnen gekropen. Bizar wat me is overkomen gisteren maar onbeschrijfelijk prachtig mooi. Mijn kinderen hebben mijn energie in de ochtend gelijk gevoeld. Anber moest huilen en hebben heerlijk na geknuffeld. Mijn les is dat ik alles op en met gevoel moet doen en vanuit mijn HART en niet met mijn verstand. Wil dit gevoel eeuwig vast blijven houden. Dit is mijn mooiste kado die ik van Bart gekregen heb en mede jou en Caroline werkelijk gemaakt is. Mijn dank voor je warme knuffel.
Veel liefde voor jou Pervin (Ps:12 mei ga ik deze reis afmaken )

Deze ceremonie leek weer hetzelfde te beginnen als de vorige. Mijn wenkbrauwen gingen omhoog, mijn hoofd wilde omhoog, en soms ook een glimlach van oor tot oor. Maar na een tijdje werd het anders, mijn knieën kwamen omhoog, en mijn borstbeen ook. Dat gebeurde een paar keer en toen pakte een engel me onder mijn knieën en in mijn rug vast en bracht me omhoog naar een wolk waar ik stond tegenover mezelf als kind van een jaar of 4. Ik heb met haar gedanst, gespeeld en merkte dat ik haar in de loop van mijn leven was kwijtgeraakt. Ze stapte in me en het kind werd weer onderdeel van me. Ik mag me weer meer kind voelen, lekker ondeugend en lol hebben. Ook kwam naar boven dat ik vroeger niet graag treurige muziek wilde horen. Naar mijnidee omdat ik dan bang was het kind in mij te verliezen. Ook ben ik nog gaan staan voor mijn kracht, benen een beetje uit elkaar en ik mag er ook zijn en mijn mening geven. Toen kwam mijn krachtdier een wolf tussen mijn benen liggen om me nog wat extra steun te geven. Daarna werd ik weer door een engel opgepakt en nog hoger gebracht. Daar werd mijn lichaam allemaal kleine bolletjes. Deze werden door elkaar gehusseld, alsof het gereset moest worden. Dat gebeurde ook met mijn hoofd. Het voelde wel eng, maar toen ik me er aan overgaf was het fijn. Ik bleef liggen en kreeg last in mijn onderrug, die bleef aanwezig. Ik ben gaan zitten om mijn rug wat ruimte te geven. Maar toen voelde ik het, er moet iets in mijn rug ontstaan. Ik heb gevraagd of Hanny over mijn rug wilde wrijven. Ze zei:”Zet iedereen maar achter je neer, je ouders, voorouders”. En toen merkte ik het. Ik moest zelf ook engelenvleugels krijgen. Wauw wat mooi. Toen ze er waren ben ik gaan vliegen, zelfs met mijn dochter samen. Wat mooi en gaaf was dat. Toen merkte ik dat er nog wat dwars zat. Er moest nog wat uit. Maar het lukte nog niet echt, ik was aan het boeren en het hield niet meer op. Dat deed mijn oma vroeger ook en ik ergerde me daar altijd aan, en nu deed ik het zelf. Ik moest er ook heel hard van lachen!! Het moest toch gewoon gebeuren. Tweede schenking, Er werd gedanst; ik danste, soms zo dat ik er zelfs gewichtsloos van werd, zo mooi en hoog. Ik danste vanuit mijn gevoel en niet vanuit mijn hoofd. Heerlijk was dat. Ik ben ook weer gaan staan en ben gaan dansen wel wat stilletje op mijn plek maar de beelden gingen door heel de zaal heen. Daarna kwamen er giants, hele grote oer mensen/reuzen, met van die mega schouder spieren, eigenlijk zijn ze een en al grote spiermassa. Ze waren zo groot dat ik zo klein leek als een zandkorrel. Maar toen ging ik spelen met mezelf groter te maken en werden de giants kleiner. Dit ging ik ook doen met een hoop mensen om mij heen, want ik mag er ook zijn, Ga in je eigen kracht staan. Spreek je mening uit. Wordt groter en dat heb ik in de Ayahuaca reis letterlijk gedaan. Het was wel een gevecht, want de andere mensen werden ook weer groter en ze duwde mij daardoor kleiner. Waardoor ik voor mezelf op moest komen en weer groter moest worden. En dit is uiteindelijk gelukt. Maar ondertussen was ik misselijk en wilde er iedere keer iets uitgooien. Het stukje zoals het de laatste tijd met me ging. Leven vanuit mijn hoofd. Dit lukte niet. Ik wilde dat iemand zei gooi het er maar uit of laat maar komen, maar Caroline en Hanny deden dit allebei niet. Dat was omdat ik het zelf moest doen, zonder bevestiging van iemand anders, dit moet ik ook gaan doen in het echte leven was een les. Van uit mezelf, zonder bevestiging/ goedkeuring van iemand anders. Toen sloten we de ceremonie maar ik was nog niet klaar. Ik was nog steeds misselijk en ging weer terug liggen. Er lag een steen auraliet Die heb ik vast gepakt en merkte dat hij hetzelfde in de hand lag als mijn vroegere knuffel Alfred. Dat was heerlijk. Ook mijn ander knuffel Olly was er weer. Olly werd zo groot dat hij een boog van vertrouwen over me heen maakte. Mijn misselijkheid bleef. Naar mijn idee was iedereen al weg. Ik lag daar nog. Ik kreeg het gevoel alsof ik echt ziek werd en hier nog 2 weken last van zou hebben. Dat ze mijn vriend moesten bellen om mij op te komen halen. Maar die had daar geen zin in dat ik 2 weken nog niet lekker/ziek was. Hij moest me verzorgen maar wilde dit niet. Ondertussen hoorde ik alle stemmen van de mensen die al zaten te eten, het leek alsof ze nog in de ceremonie ruimte waren. Dat voelde fijn. Maar een stukje van mijn bewustzijn wist ook dat het niet zo was. Het gevoel van ik blijf in deze reis bleef. Er was bijna niemand meer hier. Weer werd mijn vriend gebeld die me op moest halen zodat ik thuis verder uit kon rusten, en hij zou er bij moeten zijn als ik zou overgeven. Hij moet me ondersteunen. En toen kwam het, het is goed om even zo te zijn, en even thuis te zitten. Heb er vrede mee. Toen dat kwam was ik ook ineens uit de reis de misselijkheid was over, en met een scheetje was het weer oke en was er weer…. hihi

Ervaring van mijn tweede reis Ook nu weer gebeurt er van alles in de dagen voor mijn tweede reis. Het meest opmerkelijke is het volgende. Ik sta op met een 'grauwe mist sluier' om me heen en voel me gedeprimeerd. Ik vraag me af waar dat vandaan komt en realiseer me na enige tijd dat er de avond ervoor iets gebeurde waardoor een 'oude angst' weer volledig aanwezig was en waar ik geen aandacht aan heb gegeven. In mijn gedachte komt ook een van de vorige yogalessen van Hanny naar boven waarin ze de begrippen vertrouwen, overgave en aanvaarding behandelde. Ik pas dit toe op de 'oude angst ervaring' en het ongelofelijke gebeurt, de grauwe mist sluier spat als een zeepbel voor mijn ogen uiteen en ik voel me herboren! Met nog meer vertrouwen ga ik naar de tweede reis. Ik ben al geëmotioneerd voordat we beginnen, een positieve spanning, en neem me voor me echt over te geven en de ervaring een plaats in mijn verdere leven te geven. Ik voel dit keer de Ayahuasca langzaam door mijn lijf stromen tot in de toppen van mijn vingers en tenen en dan zie ik weer de meest prachtige kleuren en beelden aan me voorbij trekken. De muziek die gespeeld wordt is fantastisch en neemt me mee naar kleuren en beelden die ik nog nooit gezien heb. Het lukt me om me volledig over te geven en ik geniet tot het einde van mijn reis, dat kan ook niet anders want ik voel me 'gedragen'. Ook nu krijg ik prachtige inzichten over mijn leven, wat achter me ligt maar ook voor de toekomst. Ik krijg het advies vertrouwen, overgave en aanvaarding te blijven gebruiken in situaties waarbij oude angst weer terug komt in mijn systeem, immers dat is iets wat werkt als een allergie, het hoeft maar aangeraakt te worden en 'het' is er weer, echter ik weet nu hoe ik dit kan 'laten oplossen'. Ik mag gaan GENIETEN wordt me gezegd, huilen hoef ik niet meer want dat heb ik genoeg gedaan. Tijdens mijn eerste reis ontmoette ik twee gidsen waarvan een er zich aan me bekend maakte, deze reis was het de tweede. Dat is wat me op het moment van dit schrijven te binnen schiet, het was nog veel meer en allemaal positief. En ....... het gaat door. 's Avonds in bed gaat de muziek in mijn hoofd weer spelen en ik zit weer helemaal in de reis totdat ik mezelf zeg 'en nu slapen', ook de nacht erna gebeurt dat nog een keer. Twee dagen later tijdens een meditatie raak ik mijn eigen 'ziel' aan (zo voelde het) en dat is zo overweldigend dat ik spontaan moet huilen, het licht wat door me stroomt is niet te beschrijven. De behoefte om dit licht te delen met anderen is sterk en doe ik op momenten dat ik voel dat het nodig is. Het is nu bijna twee weken geleden dat ik voor de tweede keer reisde, het gevoel van 'gedragen' worden blijft, ik voel me blijer en van buitenstaanders krijg ik te horen dat ik straal. Kan het nog mooier?! Ik dank je nogmaals Hanny dat jij me op dit pad bracht!

Mijn Ayahuasca reis was een bijzondere ervaring. Ik heb moeder Ayahuasca gevraagd of ik mijn onbewuste emotie mocht loslaten en het bijzondere was dat ik zoveel emoties heb verwerkt en dat het me enorm heeft opgelucht.
Ik had al wat ervaringen van naasten  gehoord over hun reis, maar nog niet op internet gekeken wat er mogelijk zou gaan gebeuren. Dus ging ik er redelijk blanco in en heb het allemaal laten gebeuren. Ik ben ook geen moment bang geweest.
Na het drankje ben ik rustig gaan liggen en zag in het begin hele mooie soort kerkelijke plafonds en toen begon een soort droom of meditatie met het verwerken van de emoties. Ik heb afscheid genomen van vele dierbaren. Ze toegesproken en om ze gehuild en losgelaten. Ook heb ik emoties, die ik verstandelijk goed kan beredeneren maar die emotioneel nog vast zaten, losgelaten. Mijn angsten en krampachtige controles heb ik ook losgelaten. Wanneer ik mijn ogen open deed was ik weer wakker maar dat wilde ik niet. Ik vond het zo fijn om dit allemaal te verwerken. De muziek tijdens de ceremonie was geweldig het sloot naadloos aan bij de verwerking van alles. Tot slot kreeg ik de boodschap dat ik mocht ZIJN en dat het goed was voor vandaag. Na de reis hebben we nog fijn nagepraat en ik ging met een blij gevoel naar huis en met de stellige zekerheid dat een volgende Ayahuasca reis zeker op mijn verlanglijstje staat. Met dank aan onze lieve begeleiders.

© 2023 Praktijk Krystal | KvK 17050961 | ★ TvdS | Home | Contact